Bu ülke topraklarından bir Türkan Saylan geçti. İnsanlığıyla, hekimliğiyle, anneliğiyle, kitaplarıyla, ödülleriyle, toplumsal çalışmalarıyla… Ve cömertçe sunduğu, hiç kimseden esirgemediği o sıcacık şefkatiyle.
Kağıthane’nin tam da bir köy olduğu yıllarda; çınar ağaçlarının gölgesinde ve coşkulu akan çağlayanların serinliği altında iki çocuk dünyaya gelir taştan bir evde. Haliyle, en çok da Çınar ve Çağlayan isimleri yakışır Türkan Saylan’ın biricik çocuklarına. 2009 yılının Mayıs ayında aramızdan ayrılan Türkan Saylan horozlarla, tavuklarla ve ineklerle tam bir köy hayatının içindedir ama ne fayda! Sürekli çalıştığı için hem o hayatın tadını çıkaramaz hem de çocuklarıyla istediği gibi vakit geçiremez. Çocuklar ise babaannelerine emanettir her gün. Bir zaman sonra anne ve babanın ayrılığıyla her şey değişir. Tabii evler de…
Kaynak: 2014, “Bir “19 Mayıs”, ikindi vakti…”, Apartments, özel sayı, s. 20-21.
Yazının tamamı için; http://www.bariskanyonetim.com/turkan-saylan.html#.U3xTz_l_sno
